فرازهایی از سخنان امام خمینی (ره)
▪علم همراه تهذیب نفس است که انسان را به مقام انسانیت می رساند .هم در علم کوشا باشید وهم در عمل و هم در تهذیب اخلاق .
▪برای به دست آوردن استقلال فکری و بیرون رفتن از زندان وابستگی، خود و مفاخر و مآثر ملی و فرهنگی خود را دریابید.
▪سرنوشت یک کشور و یک ملت و یک نظام، بعد از توده های مردم، در دست طبقه تحصیل کرده است و هدف بزرگ استعمار نو، به دست گرفتن مراکز این قشر بوده است.
مقام معلم؛
▪مقام تربیت و آموزگاری دارای منزلتی معنوی است که باید با عشق و ایمان به آن پرداخت. این شغل چنان والاست که هرگز نباید آن را با مادیات مقایسه کرد. کسی که عهده دار این مسئولیت بزرگ است می داند که آثار کار او ـ خوب یا بد ـ در نهاد انسان ها و نسل به نسل باقی خواهد ماند و میوه های تلخ یا شیرین بذری که به دست او افشانده می شود، سال های سال کام جامعه را تلخ یا شیرین خواهد کرد.
بهترین شیوه
▪در مجموع باید پذیرفت انسان موجودی نیست که با اعمال فشار و توقعات غیرمنطقی به رشد و تعالی برسد؛ زیرا اساسا رشد چیزی نیست که اجبار بردار باشد. پس هر حرکت مطلوبی در قبال فرزندانمان، زمانی می تواند درست باشد که تمامی مقدماتش به خوبی فراهم آمده باشد. بهترین شیوه این است که با شناخت استعداد و توانایی بچه ها و نیز با بهره گیری از راهنمایی مشاوران آینده خوبی برای آنها ترسیم کنیم و با استفاده از ابزار محبت و توجیهات قانع کننده و رفاقت کردن با آنان آنها را به آینده خویش امیددار و دلگرم کنیم.
روحیات دانش آموزان
▪دانش آموزان در سال های حساسی هستند و غالبا روحیه شکننده و ظریفی دارند. با حرف ها و کنایه های خود، آنها را آزرده نسازیم. سعی کنیم روحیات، احساسات و عواطف شاگردان خود را درک کنیم و به آن احترام بگذاریم. در برخورد با دانش آموزان خطاکار، روحیه عفو و اغماض را پیشه کنیم و هرگز آنها را به عذرخواهی از خود و هر کار دیگری که برای آنها سرافکندگی در پی داشته باشد، مجبور نکنیم.
▪در برابر دانش آموزان و نوجوانان باید در توقعات و رفتار خود همیشه تعادل را حفظ کنیم. افراط در هر کاری بد است. روش های نادرست و رفتارهای غلط، چهره ارزش ها را زشت و منفور می کند. توقعات غیرمنطقی، تکرار مکررات، تأکیدهای خسته کننده، سرکوفت زدن و تحقیر کردن در مورد درس، عبادت، کار و مانند آن نتایج نامطلوبی را در پی خواهد داشت.
ساده پوشی و زندگی بی آلایش
▪نیروی فکر و ذهن خود را در وادی پوچ خود آرایی و مدگرایی تباه نکنید. روح کنجکاوی، کمال خواهی، تنوع طلبی و نوگرایی خود را صرف لباس و خوشگذرانی نکنید. رشد و کمال را در علم، ایمان، اخلاق، و فضایل واقعی انسان جستجو کنید. دانش آموز یا دانشجوی ساده پوش، تمییز و سخت کوش آینده ای بسیار امیدوارکننده تر از کسی دارد که همت خود را مصروف جمال ظاهری و رفاه جسمانی می کند.
دردمندی و احساس مسئولیت اجتماعی
▪از بی اعتنایی به سرنوشت جامعه و سر در لاک خود فرو بردن بپرهیزید. در مورد محیط اطراف خود حساس باشید و در جهت دهی و سامان بخشی به امور مشارکت کنید. اگر امروز از حضور فعالانه در اجتماع و دخالت در سرنوشت خویش خودداری کنید، فردا نیز چنین منشی خواهید داشت. بکوشید از خودگرایی و خودخواهی فاصله بگیرید و همواره منافع خود را در مصالح و منافع کل جامعه جستجو کنید.